Agent: Belgian Press
Author: Florent Mine
Date: 29 January 1981
Ο ισχυρισμός ότι η καλλιτεχνική παράδοση της πατρίδας του επηρέασε τον Φώτη, θα μπορούσε να είναι μια πολύ ρηχή διαπίστωση. Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς και σε μια επιρροή από αρχαϊκές φόρμες. Για έναν Γλύπτη που ψάχνει ουσιαστικά για μια σύνθεση, δεν μπορεί να αποφύγει τα εμπόδια, μάλλον τα ψάχνει, τόσο από πλευράς περιεχομένου όσο και της φόρμας. Ο αρχαίος πολιτισμός είναι γι’ αυτόν ένα έδαφος που τον τρέφει, μια βάση για διέξοδο της σημερινής προσωπικής του φόρμας.
Στα 31 του χρόνια το 1971, ο Φώτης πηγαίνει στο δυτικό Βερολίνο. Εκεί γρήγορα γίνεται αντιληπτό το ταλέντο του από τον Η.Noack τον κάτοχο του χυτηρίου, όπου μεταξύ άλλων γνωστών καλλιτεχνών εχύτευε τα έργα του ο Henry Moore.
Η γλυπτική του Φώτη είναι ανθρωποκεντρική, όπως θα διαπιστώσει κανείς βλέποντάς τα στην Γκαλερί S-65 και πρόκειται αποκλειστικά για κορμούς. Με την συμπυκνωμένη μετάλλαξη στο ανθρώπινο σώμα επιχειρεί να δημιουργήσει τον δικό του τολμηρό εκφραστικό τρόπο για τα χάλκινα γλυπτά του.
Αντί για σώμα χρησιμοποιεί τον κορμό: αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αποβλέπει να δημιουργήσει επιφάνειες για μια απλή αισθησιακή γλυπτική. Περισσότερο χρησιμοποιεί τον κορμό σαν μέσον ώστε μέσω κινήσεων, τομών και συνθετικών εντάσεων, φυσικά και μέσω αντιπαραθέσεων με τις φόρμες να καταδείξει την ανθρώπινη ύπαρξη σαν μια διαπραγματευόμενη και αγωνιζόμενη ατομικότητα.
Ο Φώτης προτιμάει να αντανακλά στο κορμό ένα εσωτερικό κόσμο από αντιπαραθέσεις. Αυτό επιτυγχάνεται την στιγμή που επάνω στα φιγουρατίβ σχήματα τοποθετεί αφηρημένες και γεωμετρικές φόρμες κάθετες, δυναμικές, συνθετιμένες με οριζόντιες, που εναλλάσσονται με γυαλιστερές ωμές και σκληρές επιφάνειες. Στρογγυλές μεστές φόρμες και κύλινδροι τέμνονται ώστε να δημιουργούνται επίπεδες κυκλικές επιφάνειες που προβάλλουν επιθετικά στον χώρο. Είναι έκδηλο ότι από την πληθώρα της αρχαίας ελληνικής φόρμας προτιμά τα στιλιστικά Κυκλαδικά ειδώλια και την στατική δυναμική φόρμα από τις αρχαίες κολόνες.
Σε αυτή τη βάση προσπαθεί ο Φώτης να αρθρώσει ένα ρυθμό και εμφανίζεται σχεδόν αυτονόητο όταν επεξεργάζεται συμπυκνωμένα, βιομορφικά μια σεξουαλική σκηνή. Και στα έργα του με τίτλους «οι ακροβάτες», «το ερωτικό ζευγάρι», «το αρμονικό ζευγάρι», προσπαθεί να κάνει την σύνθεσή του ενώνοντας ανδρικές και γυναικείες φόρμες. Στον «Ερμαφρόδιτο» παρουσιάζει το πρόβλημα των διαφοροποιήσεων στην γλώσσα της παραμόρφωσης. Αυτό το γλυπτό που υποδεικνύει ξεκάθαρα στους κούρους, μπορεί να ερμηνευθεί σαν σύνθεση για αυτόν τον καλλιτέχνη. Αντί για ακραίες θέσεις προτιμά την συνένωση. Ο κύκλος του είναι πάντα κλειστός. Το παρελθόν συνδέεται με το παρόν το σημερινό, ο μύθος μεταφέρεται στην λογική.
Ο Φώτης δεν εγκλωβίζεται σε καμιά στιλιστική κατεύθυνση. Η γλυπτική του τέχνη δεν εμπίπτει ποτέ σε αισθητικίστικες κατηγορίες, διηγείται βέβαια ελεύθερα, όμως γίνεται πυκνός. Η τέχνη του μπορεί να γίνει πρότυπο για μια Γλυπτική γεμάτη συναισθηματισμό για φυσικές αξίες και ζωντανές έννοιες και βασιζόμενη σε αρχέτυπα να μπορεί να παρουσιασθεί σαν μια πολύ προσωπική προσφορά μέσα στο σημερινό ψάξιμο της φόρμας. Στο σημείο αυτό θα πρέπει κανείς ακόμη να διερωτηθεί, μήπως ο Φώτης βρίσκεται πάνω από τους σημερινούς γλύπτες; Είναι γνωστόν ότι όλοι αυτοί γνωρίζουν πώς να βάλουν μια φόρμα δίπλα στην άλλη, όμως για ποιόν κάνουν γλυπτική μένει ελεύθερο και αναπάντητο. l’art pour l’art.
Florent Mine